Pałac z 1835 – przebudowany na przełomie XIX i XX wieku, styl neoklasycystyczny (nr rej. 182 z dnia 26 listopada 2004).

Usytuowany jest na osi północ-południe między dziedzińcem dojazdowym, a parkiem. Zbudowany na planie zbliżonym do kwadratu z ośmiobocznymi, trójkondygnacyjnymi wieżami na narożach.

Pałac podpiwniczony, dzięki czemu uzyskał pełny cokół, dwukondygnacyjny, z centralnym jednokondygnacyjnym belwederem w partii dachu.

Do pomieszczeń parteru pałacu wchodzi się wysokimi, paradnymi schodami. Od strony parku znajduje się parterowy ryzalit, do którego przylega taras ze schodami do parku. Wnętrze pałacu jest trójtraktowe.

W trakcie ogrodowym jako największe centralne pomieszczenie usytuowany jest salon, powiększony o przestrzeń w ryzalicie.

Kubatura obiektu wynosi 5 600 m 3, pow. użytkowa 800 m2.